Rozdział 14

Brunetka powoli otworzyła oczy. Naokoło niej panowała zupełna ciemność, dlatego spróbowała sobie przypomnieć co się wydarzyło nim straciła przytomność. Zapach krwi gdzieś zniknął ból, który rozsadzał jej czaszkę również. Wciągnęła głęboko powietrze, a do jej nozdrzy dotarł znany skądś zapach. Przesunęła ręką i poczuła miły dotyk pościeli, czyżby leżała na łóżku? Spróbowała się podnieść i w tym samym momencie usłyszała ciche miauczenie. Wtedy też dotarło do niej, że zanim straciła przytomność pomyślała o Malfoy'u, co przypomniało jej o możliwości powrotu do świata mugoli, tylko czy było to możliwe? Potrząsnęła głową i usiadła na łóżku, lekko się przeciągając. Cały ból w mięśniach, który odczuwała od kilku tygodni, gdzieś zniknął. W głowie dudniły jej jednak trzy pytania - Gdzie są wszyscy? Czy nikt się nie zorientował, że zniknęła? A może to tylko miły sen? Przesunęła stopą po podłodze i poczuła chłodny dotyk drewna, któy wydał jej się znajomy. To musiało jej się śnić. Podniosła się jednocześnie orientując się, że okryta jest jedynie krótkim, chłodnym materiałem. Ciekawe jak tam jej siniaki? Pomyślała, że musi znaleźć jakieś źródło światła i sama nie wiedziała skąd przyszła jej do głowy myśl, że przed nią znajduje się duże okno i wystarczy tylko odsłonić zasłony. Zrobiła kilka kroków i rzeczywiście znalazła się przed ciężkim materiałem, który energicznym ruchem szarpnęła, a jej oczom ukazały się delikatne promienie słońca padające wprost na jej twarz i widok na zielony dziki ogród. Powoli wszystko zaczęło do niej docierać. Była w Londynie, czy właściwie pod Londynem, w swoim domu. Usłyszała ciche skrzypięcie spowodowane otwarciem drzwi, a zaraz po tym w ciszy rozbrzmiał głęboki głos, który od lat przyprawiał ją o dreszcze.
-Witaj w domu.